Arkal,Batı Asya’nın dağlık kısımlarında yaşayan koyunlar daha büyüktür. Bu grubun erkek hayvanlarının boynuzları, kafanın iki yanından dışa doğru geniş bir daire çizerek uçları hayvanın sırtına değecek biçimdedir. Bu türün dişileri boynuzsuzdur. Asya ve Doğu muflonu (Ovis orientalis) ve Ural koyunu (Ovis vignei) arasında görünüm açısından büyük benzerlikler vardır. Yalnız bu türün dişileri dik, kısa, beyazımsı renkte boynuzlara sahiptir.Ural koyunu (Ovis vignei), doğuda İran’dan Afganistan ve Hindistan içlerine kadar uzanan, kuzeyde de Türkmenistan’ın dağlık kesimlerini kapsayan yayılım alanına sahiptir. Argali koyunu (Ovis ammon), Sibirya ve Orta Asya’da Altay Dağları’nda yaşar. Bunlar boyları 180 santimetreye, yükseklikleri 120 santimetreye varan çok büyük koyunlardır. Hindistan ve Uzakdoğu’ da bugün yaşayan evcil koyunların atası olarak kabul edilirler. Boynuzları da çok büyük ve kalındır.
Anadolu’nun son yabankoyunları ise şimdi Konya’nın Bozdağ’ ındaki koruma sahasında yaşamlarını sürdürüyor. Yabanıl koyunda kulaklar daha küçük ve diktir. Evcil koyunda ise kulaklar sarkık bir görünüm alır. Evcilleşmenin ileri aşamalarındaki evcil koyunlar pigmentlerin kaybolması nedeniyle beyaz renktedir. Yabankoyunları her yıl tüy döker ve evcilleşmeden sonra tüy dökümü durur ve kıllılıktan yünlülüğe doğru bir gelişim olur.
